Το θέατρο, γέννημα των θρησκευτικών τελετουργιών των πρώτων κοινωνιών, αίρει την καταγωγή του από το διθύραμβο, που τραγουδιόταν γύρω από το βωμό του Διονύσου. Πρώτη μεγάλη θεατρική εποχή στην ιστορία του Πολιτισμού στην Ελλάδα υπήρξε ο 5ος αι πΧ , ένας αιώνας που γέννησε κείμενα και τόπους προορισμένα για παραστάσεις.
Σήμερα αιώνες μετά παρακολουθούμε θέατρο για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας, γιατί ως μορφή τέχνης μας δίνει τη δυνατότητα, να συνδεθούμε, να συγκινηθούμε, να αγγίξουμε ο ένας τον άλλον, να νιώσουμε μαζί μια αλήθεια. Ειδικότερα το σχολικό θέατρο, μυώντας τους μαθητές στη γοητεία της μιμητικής πράξεως και στο τελετουργικό των μεταμορφώσεων, στοχεύει στην αναζήτηση ευαισθησιών, στην κατάκτηση της αυτογνωσίας των παιδιών μέσω της ετερότητας. Υπό αυτή την οπτική γωνία το θέατρο αποτελεί το ιδεωδέστερο διαπαιδαγωγικό και ψυχαγωγικό μέσο, που δεν κάνει επανάσταση, δεν αλλάζει την κοινωνία, μπορεί όμως να επηρεάσει τη στάση των μαθητών, ως αυριανών πολιτών, απέναντι στην κοινωνία και τις λειτουργίες της.
Με αυτές τις σκέψεις η θεατρική ομάδα του Μουσικού Σχολείου Αγρινίου επέλεξε κατά τη σχολική χρονιά 2009-2010 να ανεβάσει την τραγωδία του δραματουργού Ευριπίδη «Ιφιγένεια εν Αυλίδι», «…ζώντας την κάθαρση των δικών μας προσωπικών λαθών, ελαττωμάτων ή αναστολών» (Γεωργουσόπουλος Κ).
Επιπλέον ως Μουσικό Σχολείο έπρεπε να μελετήσουμε την τέχνη του Χορού, της μουσικής και της όρχησης για να αποδοθούν τα χορικά τμήματα της τραγωδίας με όσο το δυνατόν καλύτερο τρόπο και να μπορέσουμε έτσι να βιώσουμε τα συναισθήματα του χορού, των γυναικών από τη Χαλκίδα, που έρχονται να θαυμάσουν τα λαμπρά παλικάρια και τα πολυάριθμα πλοία.
«Ιφιγένεια εν Αυλίδι» του Ευριπίδη
Χορικών: Δημήτρη Σάρρου
Υπεύθυνοι καθηγητές
Σκηνοθεσία: Σπυρέλη Βάια
Δραματουργική ανάλυση: Μπεκούλη Ευδοξία
Συνθέτης της μουσικής: Μαμασούλας Παναγιώτης
Χορογραφία-Διδασκαλία Χορού: Μέριανου Αλεξάνδρα
Διδασκαλία τραγουδιών: Πανοπούλου Άννα
Κατασκευή σκηνικών: Γοργολίτσας Κων/νος
Κοστούμια υποκριτών και Χορού: Όλη η ομάδα
Αγαμέμνονας: Καρακώστας Κωνσταντίνος (Α1 Λυκείου)
Γέρος: Σκαμνέλος Κωνσταντίνος (Γ2 Λυκείου)
Μενέλαος: Αγγελάκης Θανάσης (α1 Γυμνασίου)
Α΄ Αγγελιαφόρος: Χαλαστάνης Ευάγγελος (Α3 Λυκείου)
Κλυταιμνήστρα: Παπαθανασίου Κωνσταντίνα (Α3 Λυκείου)
Ιφιγένεια: Λαζούρα Ηλιάνα (γ2 Γυμνασίου)
Γυναίκες Αργίτισσες (βουβά πρόσωπα): Παπαθανασίου Ευανθία-Μαρία (γ2 Γυμνασίου), Καρακώστα Λυδία (α1 Γυμνασίου), Καμζέλα Ευτυχία (β2 Γυμνασίου)
Αχιλλέας: Τάγιος Σταύρος (γ3 Γυμνασίου)
Αργείοι στρατιώτες (βουβά πρόσωπα):
Β΄ και Γ΄ Αγγελιαφόρος: Ζήσης Βασίλης (Α1 Λυκείου), Πριόβολος Χρήστος (Α3 Λυκείου)
Κορυφαίες Χορού: Αποστόλου Χριστίνα (α1 Γυμνασίου)
Κωσταρέλου Μαρία (Α2 Λυκείου)
Αλεξοπούλου Γεωργία (γ1 Γυμν.)
Γεροθεοδώρου Χριστίνα-Πηνελ.(α1 Γυμν.)
Γερολιμάτου Άρτεμη (γ1 Γυμν.)
Γουρνάκη Νικία (γ1 Γυμν.)
Διαμαντάτου Μαριάνθη (γ1 Γυμν.)
Καλλιμόρφου Ευφροσύνη (γ2 Γυμν.)
Καμζέλα Βασιλική (γ2 Γυμν.)
Κουτρουμάνου Μαρία (γ2 Γυμν)
Μαυροπούλου Μαρία (β2 Γυμν.)
Ντάλα Σοφία (α3 Γυμν.)
Τζουμερκιώτη Θεανώ (β3 Γυμν.)
Τσελεπή Ειρήνη -Σταυρούλα (γ3 Γυμν.)
Σαράκη Λαμπρινή (Α3 Λυκ.)
Σχίζα Κωνσταντίνα (γ3 Γυμν.)
Είχα την ευχάριστη τιμή να δώσω σάρκα και οστά στη μυθική και ηρωική Ιφιγένεια. Για μένα ο ρόλος ήταν μια πρόκληση και μια πολύ καλή εμπειρία. Μέσα από την ενσάρκωση του ρόλου έμαθα πάρα πολλά, που με βοήθησαν και στα σχολικά μαθήματα. Κυρίως όμως, θα έλεγα ότι ξεπέρασα τον εαυτό μου.
Φέτος, για πρώτη φορά αναλαμβάνω έναν πρωταγωνιστικό ρόλο με πάρα πολλές ευθύνες, τον ρόλο του Αγαμέμνονα. Σημαντικός ρόλος για τη συγκεκριμένη τραγωδία, με πολλές δυσκολίες και τεράστιες απαιτήσεις. Παρόλα αυτά ελπίζω πως θα μπορέσω να ανταποκριθώ και να βοηθήσω την όλη ομάδα, ώστε να υπάρξει ένα εκπληκτικό και άξιο των προσπαθειών μας αποτέλεσμα.
Η Κλυταιμνήστρα είναι μια από τις πιο παρεξηγημένες ηρωίδες της αρχαίας τραγωδίας και ήταν συνυφασμένη στο μυαλό μου με την εικόνα της άπιστης γυναίκας. Καθώς, μέσα από το ρόλο μου βιώνω την ηρωίδα αυτή, θεωρώ ότι είναι ένα τραγικό πρόσωπο που προσπαθεί με κάθε τρόπο να σώσει το σπλάχνο της, όπως θα έκανε κάθε άλλη γυναίκα –μάνα στη θέση της, δίνοντας έτσι στη στάση της μια διαχρονική διάσταση.
Στην παράσταση που ανεβάζουμε φέτος την «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» αξιώνομαι να παίξω τον Αχιλλέα. Δεν μπορώ να πω πως είναι το δυνατό μου σημείο, γι΄ αυτό και έχω ενδοιασμούς για το αν παίζω σωστά. Πιστεύω πως μου δίνεται η ευκαιρία να ανέβω σκαλοπάτι στο θέατρο και να μπορέσω να ανταποκριθώ και σε άλλες προσδοκίες.
Σταχυολογήσαμε, λοιπόν, μερικές ρήσεις του από το συγκεκριμένο έργο και τις καταγράφουμε απλά:
Αγαμέμνονας: …όσοι θέση κατέχουν τρανή αξιοζήλευτοι τόσο δεν είναι
Γέρων: Η ομορφιά της ζωής είναι ωστόσο σε αυτά……
Ο Ατρέας δε σ΄έκαμε δα να γεύεσαι μόνο ευτυχίες Αγαμέμνονα.
Αφού θνητός είσαι σου πέφτουν χαρές μα και λύπες
=Ο πρεσβύτης και αφοσιωμένος δούλος στην οικογένεια του Αγαμέμνονα φιλοσοφεί, τονίζοντας ότι η ζωή είναι μια σύνθεση από χαρές και λύπες
Μενέλαος: Μα δεν πρέπει ένας καλός άνθρωπος ν΄ αλλάζει τρόπο,
σαν ανέβει στα ψηλά. Τότε πιο πολύ στους φίλους
πρέπει να είναι σταθερός, σαν μπορεί
απ΄ τη θέση που έχει να βοηθήσει πιο πολύ
=ξεκάθαρα ο Μενέλαος επιτιμά τον αδερφό του για την παλιμβουλία του
Αγαμέμνονας: Δεν είναι το θείο ανόητο και να νιώσουμε βοηθά
όρκους που κακά ορκιστήκαν και δοθήκαν πιεστικά
=ο άνθρωπος αδυνατεί να συλλάβει την ουσία του θείου, το οποίο ως έννοια δεν είναι ανόητο. Οι άνθρωποι μόνο με την ευβουλία μπορούν να ξεπεράσουν τα καθημερινά τους προβλήματα.
Αγαμέμνονας Οι μάντηδες πληγή. Φιλόδοξοι όλοι
=σκεπτικισμός για τη θέση των αργυρώνητων μάντηδων
Ιφιγένεια: Κάλλιο ζωή άθλια παρά θάνατος ωραίος (κακως ζην κρεισσον ή καλως θανειν)
= η Ιφιγένεια εκφραστής αντιηρωικού ιδεώδους
Αγαμέμνονας: Δεν μ΄ έκανε ο Μενέλαος σκλάβο του, ούτε
το θέλημά του ακολούθησα, παιδί μου,
η Ελλάδα μ΄ έχει σκλάβο της. Για κείνη,
θέλω δε θέλω, πρέπει να σε δώσω θύμα…….
=ο Αγαμέμνονας αναγάγει μια οικογενειακή υπόθεση σε εθνική υπόθεση όλων των Ελλήνων
Ιφιγένεια: Βάσανα που έχει, βάσανα
το γένος των εφήμερων,
κι είναι πικρό στον άνθρωπο τη μοίρα του να ξέρει.
Ιφιγένεια: Το κορμί μου στην Ελλάδα δίνω…